Ρίτα Αντωνοπούλου & Μίλτος Πασχαλίδης - Φιλί Στο Πάρκο Χιλιάδες χρόνια, χρόνια και χρόνια κι όμως δε φτάνουν ανείπωτα χρόνια δε ...
Χιλιάδες χρόνια, χρόνια και χρόνια
κι όμως δε φτάνουν ανείπωτα χρόνια
δε φτάνουν για να μοιραστώ
το αιώνιο εκείνο λεπτό
που με φίλησες,με φίλησες
Χιλιάδες μάτια, μάτια και μάτια
κι όμως δε φτάνουν ατέλειωτα μάτια
να κλέψουν το φως να σβηστεί
η αιώνια εκείνη στιγμή
που σε φίλησα,
σε φίλησα
Μονάχα η αγάπη γυμνή
στο φως του χειμώνα
τρυπάει σα βελόνα
Στο χρόνο κεντάει μια στιγμή
που μένει αιώνα
σε ‘κείνο το στόμα
σε ‘κείνο το πάρκο,ένα πρωί του χειμώνα
Χιλιάδες φώτα, φώτα και φώτα
κι όμως δε φτάνουν αμέτρητα φώτα
να λάμψει ολόκληρη η γη
σαν τ άπιαστο εκείνο πρωί
που σε φίλησα,
σε φίλησα
